به گزارش همشهری آنلاین اینجا خیاطخانه حرم رضوی است؛ جایی که بانوان مشغول دوخت چادر امانی زائران، لباس خدمت خادمان، پوشش جواهردوزی مضجع شریف، دستمالهای غبار روبی و پوشش تزئینی گلابپاشها هستند.
«سمانه ثمری» یکی از همین بانوان است که پس از ۱۶ سال چشمانتظاری توانست به خادمی مشرف شود؛ آن هم در خیاطخانه رضوی. او پذیرفتهشدنش در خیاطخانه را به تاج افتخاری بر سر تشبیه میکند و خیاطخانه واقع در طبقه منفی یک را تکهای از بهشت میداند. او حالا مسئول آموزش در خیاطخانه رضوی است.
چیزی شبیه معجزه
برای سمانه ثمری هفته از روزی آغاز میشود که شیفت خدمتش در خیاط خانه است؛ هر ۸ روز یک بار و ۱۲ ساعت خدمت. او کشیک ۷ روز و مسئول آموزش در خیاطخانه رضوی است. از سال ۱۳۹۹ که خیاطخانه رضوی روبهروی در بابالهادی آغاز به کار کرد، خدمت او هم آغاز شد. ثمری میگوید: «شبیه معجزه بود. همسرم خادم کشیک روز حرم است و من ۱۶ سال برای خادمانی که با او همکار بودند، صبحانههایی مثل فرنی، عدسی، آش و لوبیا درست میکردم و از امام رضا(ع) میخواستم این خدمت را از من بپذیرد.»
ثمری چند باری هم برای خادمی اقدام کرد که بینتیجه ماند. او ادامه میدهد: «مدرک دیپلمم ناقص بود. برای تکمیل آن هم مدام به در بسته میخوردم.» صدای باز شدن در خیاطخانه که به گوشش میخورد، تقاضا میدهد. ثمری میگوید: «دلم پر میزد. پذیرفته شدن من معجزه بود، اما به یک شرط؛ از من تعهد گرفتند تا به عنوان میزبان در خیاطخانه خدمت کنم تا مدرک دیپلمم را تکمیل کنم.» دو هفته میزبانی یعنی چای ریختن و پذیرایی کردن از خیاطان هم برای ثمری باورکردنی نبود. او ادامه میدهد: «میزبانی میکردم و از شوق اشک میریختم. مسیر هم برایم باز شد و برای رفع نقص مدرک دیپلمم اقدام کردم که رفع شد.»
اینجا تکهای از بهشت است
هنر خیاطی برای سمانه ثمری از مادربزرگ و مادرش به یادگار مانده بود. او که به متد روز هم مسلط بود، میگوید: «برای پشت چرخ خیاطی نشستن آزمون مانتو دوختن از من گرفتند. خدا را شکر به عنوان مسئول شیفت آموزش خیاطخانه برای مانتودوزی بانوان خادم پذیرفته شدم. حالا که با خودم خلوت میکنم میگویم امام رئوف(ع) آن ۱۶ سال را از من پذیرفت.»
۱۲ نفر در شیفت او برای بانوان خادم مانتو میدوزند. ثمری خدمتش را رزق پر برکت میخواند و میگوید: «برخی از خیاطها خودشان صاحب حرفهایترین مزونهای خیاطی هستند و برخی تحصیلات عالیه دارند، اما همه ما یک وجه مشترک داریم و آن هم این است که در گوشه دنجی که یک تکه از بهشت است خدمت میکنیم. ساعاتی که اینجا هستیم، از مشکلات زندگی که چه بگویم از دنیا فارغ هستیم. وقتی شیفتم تمام میشود و به خانه میرسم، غبار لباسم برکت زندگی من میشود.»
خاطرات عاشقی
ثمری خاطراتش از خیاطخانه را با اشتیاق برایمان تعریف میکند و می گوید: «پوشش ضریح مطهر، جواهر دوزی است و با دست انجام میشود. کار سختی است و به دقت زیاد نیاز دارد و چون زمانبر است خیلی به دست و چشم و گردن فشار میآورد. اما باورتان نمیشود بعد از دوخت پوشش ضریح مطهر انرژی بیشتری هم برای پشت چرخ خیاطی نشستن داشتیم، زیرا عاشقی همین است. وقتی چادرهای امانی را سر زائران میبینم در حالی که مقابل پنجره فولاد عکس سلفی میگیرند، ذوق میکنم. از آن قشنگتر دخترکانی هستند که چادر را با دست بالا گرفتند تا روی زمین کشیده نشود و به سمت حرم میروند. چندی پیش هم عکسی از بازیگران سریال پایتخت برای فصل جدید در شبکههای مجازی دیدم که بازیگران خانم در حرم از همین چادرهایی که ما دوختیم بر سر داشتند. یک روز هم ۶ گلابپاش به خیاطخانه آوردند تا با پارچههای مخمل سبز تزئین شود. وقتی داشتم مخملها را میدوختم آرزو کردم ای کاش من هم میتوانستم جای خادمی باشم که در روضه منوره گلابپاش به دست دارد. هفته بعد درست در روز شیفت من کارگاه خیاطی برای تعمیرات بسته یکروزه بسته شد. سر کشیک روز گفت امروز باید به عنوان خادم گلابپاش خدمت کنی. تمام روز اشک میریختم و گلابپاشی که خودم آن را تزئین کرده بودم، در دست داشتم.»
خیاطخانه رضوی
- افتتاح ۱۳۹۹
- ۸ کشیک خدمت
- ۱۵۰ نفر خیاط
- ۵۰۰۰ چادر دوخت سالانه
بیشتر بخوانید:
امکان شارژ گوشی در حرم رضوی
پزشکانی که خادمان امام رضا (ع) هستند | روایت چگونگی خادم شدن
نظر شما